نگارنده در اين مجموعه، رخ‌دادهاي مهم در تاريخ انقلاب فرهنگي چين را از سال 1911 (سرنگوني دودمان چينگ) تا 1993 (رياست جمهوري حيان زمين) به تصوير مي‌كشد. گفتني است انقلاب فرهنگي به مردم چين وعده مي‌داد كه نه تنها بهره‌كشي از كارگران و دهقانان از سوي زمين‌داران و سرمايه‌داران پايان خواهد يافت بلكه هم‌چون انقلاب، با سرعتي سرسام‌آور به پيش خواهد رفت و كارگران، دهقانان و روشنفكران در جامعه به برابري‌اي دست خواهند يافت كه در چين پيش از كمونيسم يا حتي در دوران حكومت كمونيست‌ها هرگز سابقه نداشته است و سرانجام، جامعه‌ي بي‌طبقه به وجود مي‌آيد. اما اهداف انقلاب فرهنگي بسيار متعالي‌تر از كاركردهاي آن بود. زماني كه "مائو" رقيبان خود را سركوب كرد و قدرت را در دست گرفت، با زيركي تأييد كرد كه آشوب بي‌معنايي كه انقلاب فرهنگي و گاردهاي سرخ آفريده بودند بايد پايان يابد. او از "لين پيائو" و ارتش آزادي‌بخش خلق براي سركوب حاميان وفادار خودش ـ گاردهاي سرخ ـ استفاده كرد. اين انقلاب هم‌جنبش توده‌اي جوانان آرمان‌گرايي بود كه مصمم به كسب برابري واقعي بودند و هم تلاشي بي‌رحمانه از جانب مائو و متحدانش براي تحكيم قدرت مخفي خويش.