در اين مجموعه برگزيده‌اي از سروده‌هاي "سهراب سپهري "با ترجمه‌اي از "داريوش شايگان "به زبان فرانسه، گردآمده است .در مقدمه كتاب كه ترجمه گلي ترقي است خاطر نشان شده است" :تمام مضامين اصل جغرافياي شاعرانه سپهري در اين شعر "نشاني "خلاصه شده است .دوست ما را به پاي چشمه اساطير زمين رهمنون مي‌شود و اسطوره به پرسش "چرا "پاسخ نمي‌دهد بلكه جوابگوي سوال "از كجا "است .يعني اسطوره پيوسته به مبدا اشاره دارد و شاعري كه به مبدا دست مي‌يابد به كودكي خود دست يافته است و از آن بانوي آغازين است كه شاعر كودكي خود را مي‌طلبد :حرف بزن، اي زن شبانه موعود /!زير همين شاخه‌هاي عاطفي باد/ كودكي‌ام را به دست من بسپار ."