در اين پژوهش، نگارنده با بهره‌گيري از رديف موسيقي ايراني ميرزا عبدالله و روش آزمون مجذور كاري [X2] (آزمون خوبي برازندگي)، تصريح مي‌كند: "رديف موسيقي ايراني به عنوان اصل و اساس و خميرمايه‌ي موسيقي اصل و ملي كشور، شامل هفت دستگاه با نام‌هاي ماهور، شور، چهارگاه، سه‌گاه، همايون، نوا و راست پنج‌گاه و هم‌چنين پنج نغمه به اسامي ابوعطا، بيات ترك، افشاري و دشتي از دستگاه شور و نغمه‌ي اصفهان از دستگاه همايون منشعب مي‌شود. هر دستگاه و نغمه، از گوشه‌هاي متنوعي تشكيل شده است كه هرگونه به صورت طرحي چكيده، بخشي از ظرفيت و قابليت آن دستگاه و نغمه را به نمايش مي‌گذارد و در واقع هرگوشه، جزئي از طرح كلي هر دستگاه را مي‌سازد. اين مجموعه‌ي دوازده قسمتي از لحاظ گستردگي عاطفي و حالات رواني بسيار وسيع، متنوع و غني است. اين آزمون (آزمون خوبي برازندگي) براي سنجش معنادار بودن تفاوت تعداد افرادي كه در يك دستگاه يا نغمه‌ي خاص، حالت عاطفي مورد پژوهش را احساس مي‌كنند و آنان كه چنين احساسي را ندارند، به‌كار برده شده است". بر اين اساس، دستگاه‌هاي ماهور، راست پنج‌گاه و چهارگاه، بيش‌ترين تاثير را در افزايش شادي، دستگاه‌ها و نغمه‌هاي دشتي، همايون، سه‌گاه و شور در غم و ناراحتي، دستگاه نغمه‌هاي همايون، و شور در عشق و دل‌دادگي، همايون و اصفهان در احساس آرامش و نوا و دشتي و همايون و شور و افشاري در احساس جذبه و خلسه دارند. در ادامه، نشستي با كارشناسان موسيقي ايراني هم‌چنين اشعاري از شاعران كلاسيك و معاصر با ذكر اين نكته كه اين اشعار در كدام دستگاه يا گوشه مناسب هستند، درج گرديده است.