پژوهش حاضر در زمينه‌ي توهين به مقدسات و رابطه‌ي آن با حقوق بشر و آزادي بيان، در چهار فصل نگاشته شده است. در فصل اول، معناي لغوي و اصطلاحي ارتداد و توهين به مقدسات و رابطه‌ي آن دو با يك‌ديگر بررسي گرديده است. در فصل دوم با عنوان "ارتداد فكري و نظري" به اين سوال پاسخ داده شده كه آيا شك در ضرورت دين، موجب تحقق ارتداد است به فصل سوم به "اجراي مجازات ارتداد و توهين به مقدسات" اختصاص يافته است. يعني آيا اجراي مجازات ارتداد و نيز توهين به مقدسات از ديدگاه اسلام، از وظايف انحصاري دولت اسلامي است يا اشخاص حقيقي ديگر نيز مجاز به اجراي اين مجازات هستند؟ در اين فصل نگارنده به اين نتيجه رسيده كه اجراي مجازات ارتداد و توهين به مقدسات در زمان تشكيل حكومت اسلامي، از وظايف انحصاري حاكم اسلامي است. در فصل چهارم، "فلسفه‌ي ارتداد و توهين به مقدسات" درج گرديده است. به تصريح نگارنده: "در واقع ارتداد، در معناي حقيقي خود، ابراز انكار دين و تبليغ عليه آن از روي عناد و ستيز است و نه بر پايه‌ي استدلال و منطق و ناشي از شبهه و اشتباه و جهل. از اين رو مي‌توان گفت كه فلسفه‌ي ارتداد عبارت است از تبليغ عليه دين و در نتيجه تهديد نظم و اخلاق عمومي جامعه‌ي اسلامي".