در اين كتاب، پس از بيان مفهوم و مباني نظري ايثار، اين مباحث مطرح گرديده است: "ايثار و مكاتب عرفاني جهان"، "ايثار و قرآن و حديث"، "ايثار و پيامبران الهي"، "ايثار و ائمه‌ي طاهرين (ع)"، "ايثار و ابوالفضل (ع)"، "ايثار و دوران معاصر"، "ايثار و عرفان" و "جلوه‌هاي ايثار". به تصريح نگارنده: در فلسفه‌ي ايثار و عرفان اين است كه در عين ظهور جلوه‌هاي لطيف عرفاني در انسان، ابعاد ممتاز ايثار (ايثار مال، ايثار جان، ايثار نفس) در جنبه‌هاي مختلف زندگي تجلي يابد تا انسان، با خيالي آسوده و مطمئن بر خواهش‌هاي نفساني تسلط پيدا كند؛ ديگران از رهگذر او به آسايش برسند؛ تمامي مظاهر حق در نظرش، معبد عشق و يكتاپرستي گردند، و به تدريج طريق وصول به حضرت احديث، برايش هموار گردد، براي ممتاز شدن در چرخه‌ي درخشان "ايثار و عرفان" به بيداري و هشياري نياز است... ناآگاه بودن دل از دريافت حقايق، غفلت، و علامت مراقبت، ايثار است".