نگارنده در اين كتاب مصور، معماري سنتي ايران به ويژه شهر تهران را در روزگار قاجار ـ بين سال‌هاي 1180 تا 1304 ش ـ با رويكردي توصيفي و تحليلي به خانه‌هاي سنتي در محله‌هاي قديمي پايتخت ايران بررسي كرده و چگونگي تزيين اتاق و فضا در خانه‌هاي اين عصر و نيز عملكرد خاص و نقش ويژه‌ي آن در زندگي خانوادگي را مشخص ساخته است؛ ضمن آن كه بخش‌هايي از كتاب نيز به بررسي معماري دوره‌ي پيش از اسلام (شامل سبك‌هاي پارسي و پارتي) و دوره‌ي اسلامي (شامل سبك‌هاي خراساني، آذري، و اصفهاني) اختصاص دارد. در كتاب آمده است: "اگرچه شماري از آثار هنري و معماري اين دوره [دوره‌ي قاجار] برگفته از آثار غربي‌اند، ولي بر بنيادي كاملا ايراني آفريده شده‌اند و شاهد گران‌بهايي از فرهنگي‌اند كه در معماري سنتي متجلي شده است". بر اين اساس، در كتاب كوشش شده اين بناهاي ارزشمند كه برخي از آن‌ها در محله‌هايي چون عود‌لاجان، سنگلج، ارگ واقع‌اند، توصيف و بررسي شوند. در پايان نيز، تصاويري از خانه‌ها و بناهاي عمومي شهر تهران در دوره‌ي قاجاريه به چاپ رسيده است.