نگارنده ابتدا تعريفي از "تلقين" به دست مي‌دهد. به زعم وي، هر وسيله‌اي كه منظور از آن وارد كردن فكري است در مغز، تلقين نام دارد. سپس نتايج تلقين هيپنوتيك را در حالت خواب و بيداري تبيين مي‌كند كه از آن جمله است: وهم، متوجه شدن كليه‌ي قواي روحي به يك نقطه و اثرات عميق (در ايجاد بيهوشي عمومي)، سپس ضمير ناخودآگاه را ـ كه تلقين‌پذيري وابسته به آن است ـ تشريح مي‌كند. در بخش‌هاي ديگر كتاب نيز روش همگاني تلقين به نفس، تلقين تجربي، تلقين پرورشي و شيوه‌هاي درمان القايي را بازگو مي‌كند.